Zacht als een fallout

strekt een winters landschap

zich schitterend uiteen

Een stroom van witte woorden

breekt onder het zwarte ijs

En in de verte zwijgt een bunker

zich vol met echo’s

van het ontbrekend handgemeen

Op de trap naar beneden

een doosje,

achtergelaten

nieuwstaat;

’t is slechts het zegel dat verdween

De aangebroken verpakking

neemt zich voor

nooit de bodem te bereiken

en schijnbaar ongedwongen

glimlacht charmant

de strik om haar nek.